O CETA czyli jej skutkach, zagrożeniach i nadziejach oraz gwarancjach napisano bardzo wiele a społecznicy kamikadze nawet usiłowali ją czytać. Było to trudne zadanie, bowiem tekst był wydzielany oszczędnie a ci, co nie znali angielskiego nadziali się na „poważne nieścisłości w tłumaczeniu”. To się nazywa traktować poważnie obywateli, wyborców i konsumentów.
A tymczasem historia powstawania CETA jest dłuższa niż pokazuje docent wiki i rodzi mój wielki szacunek dla długofalowej polityki Imperium Brytyjskiego, którego oczywiście nie ma. Oraz ich wiernych Niemców.
Docent wiki pisze, że 18 marca 2004 r. na szczycie UE –Kanada w Ottawie uczestnicy uzgodnili ramy porozumienia handlowego TIEA, albowiem wszyscy dobrzy politycy Kanady po prostu marzyli o tym, aby obniżyć koszty handlu między Kanadą a Europą bez te wszystkie cła i biurokrację. A ogłoszenie rozpoczęcia oficjalnych negocjacji nastąpiło 6 maja 2009 r. na szczycie EU-Kanada w Pradze.
Tyle, że cała impreza zaczęła się jeszcze w minionym tysiącleciu a dokładnie 16 czerwca 1999 r. w restauracji luksusowego hotelu w Ottawie , gdzie ambasador Kanady przy UE pan Jean –Pierre Juneau wydał uroczystą kolację z udziałem 30 przedstawicieli firm i polityków Kanady i UE, w tym z udziałem m.in. pana Sergio Marchi Ministra ds. Handlu w rządzie Jeana Chretiena Kanada i sir Leona Brittana, również poddanego Jej Królewskiej Mości i od 1995 r. wiceprzewodniczącego Unii Europejskiej oraz komisarzem ds. stosunków zewnętrznych.
No i na tym obiedzie powołany został do życia The Canada Europe Roundtable for Business ( Kanadyjsko-Europejski Okrągły Stół dla Biznesu) w skrócie CERF. Wśród zachwyconych inicjatorów odnajdujemy takie firmy jak: ACCIONA, ALCATEL, BASF, MERCEDES BENZ, THYSSEN KRUPP, SIEMENS, RIO TINTO, GlaxoSmithKline, BOREALIS, ASTRA ZENECA i parę innych.
Zachwyceni biesiadnicy wybrali na stałych przewodniczących CERF kolejnych dwóch poddanych Jej Królewskiej Mości: pana Roya MacLarena byłego ministra wielu rządów Kanady ale przede wszystkim w latach 1996-2000 Wysokiego Komisarza Kanady z ramienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii , Irlandii Północnej. Oraz wg Bloomberga – członek Komitetu Wykonawczego legendarnej Trilateral Commission (Komisja Trójstronna) założonej przez dobrego pana Davida Rockefellera w 1973 r. przedstawianej jako „…prywatna, pozarządowa organizacja założona przez 325 osób prywatnych z Europy, Japonii i Północnej Ameryki w celu promowania bliższej współpracy między tymi rejonami. Obecnie rozszerza swoją działalność poza trzy pierwotnie zakreślone obszary…”.
Wśród wybitnych przedstawicieli Komisji Trójstronnej (wg stanu na 15 września 2015 r.) wymienia się m.in. Madelaine Albright – była Sekretarz Stanu USA, Michael Bloomberg, właściciel agencji Bloomberg, Henry Kissinger były Sekretarz Stanu USA, David Rockefeller – fundator, Paul A.Volcker były szef Federalnej Rezerwy no i mnóstwo innych fajnych ludzi.
Pan Roy MacLaren wg Bloomberg nie był jedynie poddanym Królowej i Rockefellera ale też pracował w prywatnym biznesie: był dyrektorem wielu firm w tym m.in. Wilton Resources Inc., Algoma Central Corp., Pacific Safety Products Inc. , Brookfield Asset Management Inc. (Formerly Brascan Corp.), First Calgary Petroleums Ltd., Patheon Inc. , London Insurance Group jak również był doradcą British Petroleum.
Drugi przewodniczący CERF to dawny wydawca słynnego opiniotwórczego The Economist – pan William Emmott, również poddany Królowej, absolwent Oxfordu, wydawca The Economist w Brukseli, Tokio i Londynie. Od 1993 samodzielny wydawca. Ale też niezwykle zapracowany członek władz różnych think-thanków takich jak The International Institute for Strategic Studies z siedzibą w Londynie (podobno 9-ty najlepszy na świecie), doradca funduszu Stonehage Fleming (fundusz dla bardzo bogatych ludzi, kapitał ok. 43 mld USD), jak również dorada firmy Swiss Reinsurance Company Ltd, z siedzibą w Londynie ( najbardziej odlotowa nieruchomość w mieście 30 St Mary Axe).
Pan Emmott w cudowny sposób łączy doradzanie najbogatszym firmom i rodzinom z linią polityczną prowadzonej przez siebie gazety The Economist: poparcie dla wojny w Iraku, małżeństw gejowskich i konieczność obalenia przebrzydłego Berlusconiego. Oraz Królowej.
Tak więc CERF pod kierunkiem dwóch jakże wybitnych indywidualności i poddanych Królowej siedział i sobie pisał dzieło na 1600 stron ale zdołał wytworzyć wrażenie, że jedynie popiera samodzielne wysiłki totalnie niezależnych polityków.
I w ten sposób wydana została w 2009 r. „deklaracja poparcia 100 szefów firm dla Canada-EU Trade and Investment Agreemen” podpisanej na szczycie w EU-Kanada w Pradze. Chodziło oczywiście o całą tę „mowę-trawę” na temat „ułatwień dla małego i średniego biznesu” i „likwidacji taryf i ceł” w handlu transoceanicznym etc. Domyślać się należy, że tymi „small biznesami” są głównie Thyssen Group i GlaxoSmithKline. No ale.
W dniu 18 października 2013 pan Manuel Barroso , w swoim czasie członek partii maoistycznych i komunistycznych Portugalii – jako Przewodniczący EU a późniejszy członek (bez praw decyzyjnych) władz Banku Goldman Sachs i pan Stephen Harper – premier rządu Kanady, poddany Królowej – podpisali porozumienie w sprawie negocjacji Comprehensive Economic and Trade Agreement (CETA). Projekt porozumienia CETA został zaprezentowany 1 sierpnia 2014 r.
Natomiast w dniu 2 grudnia 2015 r. do Panowów : Jean Claude Juncker Przewodniczący EU, pan Donald Tusk President of European Council, pan Martin Schulz President of European Parliament –czyli zbójecka trójka i pan Justin Trudeau Premier Kanady czyli „Trudeau młodszy” został przez członków owego „Okrągłego Stołu EU Kanada” skierowany list zawierający gratulacje z okazji zakończenia negocjacji nad CETA.Że niby to Juncker z Donkiem i Schulzem siedzieli i pisali oraz negocjowali tę cegłę.
I w związku z przewidywanymi oszałamiającymi ZYSKAMI: po stronie EU – 11 mld Euro i 12 mld dolarów kanadyjskich oraz bliżej nieokreślona liczba dodatkowych miejsc pracy. List został podpisany przez tzw. organizacje producentów poszczególnych branż Unii Europejskiej (zazwyczaj zdominowanych przez lobby niemiecko-francuskie) oraz kanadyjskich. Listu nie podpisał żaden branżowy związek zawodowy pracowników, żadna organizacja pozarządowa, na przykład ekologiczna.
Może dlatego, że „negocjacje były ściśle tajne”. Pytanie – dla kogo „ściśle tajne”. Dla Rockefellera, Siemensa, FED, Goldman Sachs, Thyssena czy dla polityków poszczególnych krajów UE ?
A jak już „wszystko między niemieckim biznesem i poddanymi Królowej było dopięte” – rozpoczęła się operacja Brexit, dzięki czemu Wielka Brytania może uczestniczyć w zyskach ale już nie ryzykuje szkód wynikających z tej totalnie bezczelnej " umowy" , która jest po prostu przywróceniem kolonializmu gospodarczego.
Liczy ona sobie aż 1600 stron.
Ale najważniejsze postanowienia zawierają wielkość 3 -5 stron.
Okazuje się, że w „sekcji 4” na stronach 158-161 CETA , która wprowadza „Ochronę Inwestycji dla zagranicznych inwestorów i gwarancje „poprawnego traktowania oraz pełnej ochrony i bezpieczeństwa”.
CETA pozwala zagranicznym korporacjom pozywać rządy państw przed trybunały arbitrażowe (gdzie siedzą tacy „Rzeplińscy z Oxfordów), jeśli mają roszczenia z tytułu poniesienia strat z powodów następujących:
- państwo narusza zobowiązanie „nie-dyskryminowania” zgodnie z CETA, sekcja 3, strona 156 f,
- lub z powodu naruszenia /złamania zagwarantowanej ochrony/protekcji inwestycji.
Ta gwarancja istnieje tylko w jedną stronę – PAŃSTWO NIE MOŻE POZWAĆ FIRMY INWESTORA w tych „inwestor-państwo”- arbitrażach. Na przykład gdy okaże się , że przez produkty firmy M-o wytrute zostały pszczoły i idziemy umierać z głodu. Albo mamy raka.
Ale firma X. na przykład firma klinik aborcyjnych może zaskarżyć ustawodawstwo Rzeczpospolitej Polskiej za przepisy „ograniczające aborcję” – jako „działające na szkodę jej interesów”. I chyba o takie myki chodzi. Czego nie można przeprowadzić główną bramą, to Niemce, ich wierny Tusk i poddani Królowej – wcisną oknem od piwnicy.
Jak podaje docent wiki, takie zaskarżenia inwestorów dokonują się od lat na podstawie postanowień prawa międzynarodowego. Znane są 514 przypadki wg stanu na 2012 r. , głównie z USA, Holandii, Wielkiej Brytanii i Niemiec.
Natomiast ta niesymetryczność – jest nowością I opowieści naszych pluszaków, sorry, bojowych polityków i europosłów, jak to będzie można wybronić państwo przed Siemensem przy pomocy jednego „sędziego Rzeplińskiego” albo innego „sędziego Stępnia” – w takim „mieszanym arbitrażu” w składzie 15 osób– jest groteską.
Natomiast przestępstwem jest stręczenie umowy jawnie niesymetrycznej na korzyść międzynarodowych korporacji, które zasady korupcji politycznej i prawnej mają opanowane do perfekcji i dzięki temu rosną w siłę.
Tak więc pozostaje tylko nadzieja w dzielnych parlamentarzystach malutkiej Walonii, która właśnie ma okazję – uratować świat przed wielkimi , chciwymi, którym ciągle i ciągle – MAŁO!!!!
PS. Cała pociecha w tym, że może tak jak pan Barroso wylądował w nagrodę w Goldman Sachs tak nasi wspaniali obrońcy załapią się do różnych banków a Król Donald to może nawet do FED.
https://en.wikipedia.org/wiki/Comprehensive_Economic_and_Trade_Agreement
http://www.canada-europe.org/en/pdf/CERT_Canada-EU_Trade_Investment_Declaration.pdf
https://en.wikipedia.org/wiki/Bill_Emmott
https://en.wikipedia.org/wiki/Roy_MacLaren_(politician)
https://en.wikipedia.org/wiki/International_Institute_for_Strategic_Studies
https://en.wikipedia.org/wiki/Stonehage_Fleming
http://www.bloomberg.com/research/stocks/people/person.asp?personId=2158742&privcapId=873669
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kompleksowa_Umowa_Gospodarczo-Handlowa
http://diplomatonline.com/mag/2011/06/roy-maclaren-memoir-of-a-formidable-man/
http://trilateral.org/download/files/NA%20members%20SEPTEMBER%202015.pdf
http://canada-europe.org/en/AboutUs/index.htm
